Expeditie Tasmanië 2018 met Huub Driessen- Remco Duits en Leo Engelen.
Na veel informatie ingewonnen te hebben en een voorbereiding van een half jaar gingen Huub , Remco en Ik zelf onze meest verre expeditie ondernemen
We hadden alles goed voorbereid door eerst contact op te nemen met Adam de eigenaar van de Crocoiet mijn .
We hadden vernomen dat bij hoge uitzondering af en toe mensen werden toegelaten en dat geluk hadden wij, we hadden namelijk een aanvraag gedaan
via de universiteit en deze werd aanvaard.
Ons werd verteld dat we zelf goede mijnlampen mee moesten nemen de rest van het gereedschap was bij de mijn aanwezig.
Hoi Leo,
Het blijft toch een super ervaring om naar Tasmanië te zijn geweest lijkt mij! Het blijft erg de moeite waard. En dankje alvast voor het delen 😉
Gr,
Kristian
Heel gaaf Leo! Ik ben erg benieuwd in wat er komen gaat in dit topic!
Eindelijk is de grote dag aangebroken , bepakt en bezakt vertrekken we met de trein naar Amsterdam Schiphol.
We vliegen met Singapore Airlines omdat deze vlucht het minst lang duurt namelijk 29 uur en 50 minuten.
We moeten namelijk een afstand afleggen van 17048 kilometer.
Het was de langste vlucht die wij ooit afgelegd hadden .
Maar toen we eenmaal in Hobart (hoofdstad van Tasmanië) geland waren en in ons huisje gesetteld waren gingen we al snel slapen.
De volgende morgen stonden we om 8 uur op en we hadden geen van ons last van een jetlag.
We gingen ons campertje ophalen en na een klein uurtje rijden kwamen we bij Adam de eigenaar van de Crocoiet mijn aan die we van te voren al hadden
afgesproken.
We werden hartelijk ontvangen, en hij liet ons zijn verzameling zien waarbij hele prachtige handstukken Crocoiet bij zaten en hij vertelde ons dat we de mijnwerker Bruce genaamd de aankomende dagen moesten helpen en als vergoeding zouden we enkele stukken mee mogen nemen.
Rond 13.00 uur gingen we weer rijden want 286 kilometer over provinciale wegen was nog een hele kluif maar om het een beetje aantrekkelijk te houden
hadden we nog enkele rustplekken ingelast .
De eerste plek was op een parkeerplek midden in de natuur maar dat is in Tasmanië niet zo moeilijk omdat 80 % bos en regenwoud is er wonen maar 500.000 inwoners en het heeft een oppervlakte van anderhalf keer Nederland.
Na een koude nacht en een goed ontbijt reden we verder over heuvelachtige wegen en prachtige Eucalyptusbossen en prachtige meren
naar onze volgende tussenstop namelijk Russel-Falls een van de mooiste watervallen van Tasmanië
Rond 10 uur in de morgen kwamen we aan bij Russel-Falls, het was ongeveer een 30 minuten lopen naar de waterval maar het was onderweg naar de waterval al zeer de moeite waard.
Er stonden prachtige boomvaren waar we tussendoor liepen het was net als of je in een filmdecor liep van jurassic park .
Na een 30 minuten lopen komen we bij een waterval met prachtige begroeiing van bomen en varens.
en als we dan verder lopen zien we plotseling een vier tal dwergkangoeroe"s of te wel wallabie"s .
Ik pak direct mijn fotocamera en begin te knippen maar bij iedere klik van de camera komt de kangoeroe steeds dichter bij, later blijkt dat dit eigenlijk nachtdieren zijn en overdag zeer slecht zien.
Door zijn nieuwsgierigheid komt de kangoeroe steeds dichter bij zodat ik een paar hele mooie plaatjes kan schieten.
Na ons bezoek aan de waterval en de prachtige boomvarens ( Dicksonia Antarctica genaamd ) en de reuzen Eucalyptussen van wel 85 meter hoog,
gaan we verder richting Zeehan.
We kwamen vrij laat in de avond aan ,bij een camping die werd aanbevolen door Adam.
De volgende morgen zouden we opgehaald worden door Bruce de mijnwerker.
Zeehan is een oud mijnstadje dat ontstaan is door de mijnbouw ,Frank Long was degene die op deze plek zilver en lood ontdekte en binnen no time woonden er 10000 mensen en waren er 27 cafe"s ,een theater een postkantoor en banken.
Om half negen kwam een toyota 4 wheel drive aanrijden en dat bleek Bruce de mijnwerker te zijn na onze kennismaking die al meteen heel prettig verliep besloten we richting de mijn te rijden maar eerst een stop maken bij het stalletje waar ze heel lekkere koffie hadden en heerlijke sandwiches.
Na ongeveer 10 minuten rijden reden we een bospad in en toen bleek al snel waarom Bruce een Toyota 4 wheel drive had we reden dwars door het regenwoud heen en dit duurde ongeveer 15 minuten totdat we bij de Adelaide mijn aankwamen.
Een klein metalen gebouwtje en twee mijngangen en dat was de wereldberoemde mijn van Crocoiet .
Nadat Bruce ons het een en ander uitgelegd had over de veiligheid en wat de bedoeling was van de dagen die we met hem op zouden trekken zoals het leeg ruimen van de mijngang en het uithakken van een kleine liftschacht gingen we met hem met volle moed de mijn in.
Hier zie je een mijntekening zoals de mijn er in 2018 uitzag en een doorsnede van de mineraallagen.
Al snel kregen we in de gaten dat wij niet de enigste waren er zat namelijk een dwergpossum bij de rails
Maar we kwamen al snel van de ene verbazing in de andere terecht ,de wanden begonnen na ongeveer een 20 tal meters te glanzen vanwege de overvloed van kristallen.
Aan beide zijden van de rails lagen overal handstukken met Crocoiet ,deze lagen al klaar om in kistjes te doen .
we werden helemaal enthousiast maar Bruce zei het wordt nog mooier en beter en we liepen verder naar een nieuwe pocket.