De sneeuw is weer verdwenen van de hoge toppen in de Alpen, dus dat betekent dat het zoekseizoen voor de strahlers in Zwitserland weer van start is gegaan. Reden genoeg ook om weer op pad te gaan richting de bergen. Komende week zijn we dan ook weer te vinden in het alombekende Wallis om op zoek te gaan naar mooie mineralen. In dit topic zullen we een liveblog bijhouden en proberen jullie dagelijks op de hoogte te houden!
Kristian en ik vertrokken dinsdagavond vanuit Nederland richting Zwitserland. Helaas een last minute wijziging dat allebei nog moesten werken, dus echt uitgerust van start gaan was er niet. Tegen een uur of 9 in de avond reden we van huis en kwam zo rond 5 uur vanmorgen (woensdag) aan in Kandersteg. Vanuit daar namen we de autotrein naar Wallis. Voor het eerst overigens dit keer als eerste auto de trein op, dan kan je wel zien wat er gebeurd! Na nog een korte rit door een regenachtig Wallis kwamen we bij ons appartement Les Naturelles aan. Echt ideaal voor het zoeken naar mineralen, want het appartementencomplex ligt echt praktisch naast de kabelbaan dus dat is ideaal in de ochtend en de avond na een dag zoeken. Snel spullen uitpakken en de berg op!
Vanuit de kabelbaan liepen we verder naar de claim van eind vorig jaar, om aangenaam verrast te zijn dat deze er nog exact zo bijlag als dat we deze hadden achtergelaten. Uiteraard is het in Zwitserland gebruikelijk dat je een kluft kan claimen, maar je weet natuurlijk nooit zeker of mensen zich hier aan houden (bewust of onbewust wetend dat dit niet de bedoeling is in Zwitserland). We konden gelukkig verder waar we gebleven waren.
Kristian ging verder met zijn kluft aan de locatie die hij in voorgaande jaren "het mierennest" noemde (reden is uiteraard logisch). Al snel bleken hier mooie stukken uit te komen!
Aan de andere klant van de claim, liepen de kwarts aders nog steeds door en zijn we vervolgens deze aders verder uit gaan werken. Hoewel er nog wel enkele kluften van het vorig jaar nog half open staan, wilden we kijken wat er verder nog te vinden was. Na het nodige zware hak- en breekwerk vonden we in deze aders twee nieuwe kluften van circa 20 centimeter breed. Opvallend genoeg stonden deze twee met elkaar in verbinding.
Gister helaas geen energie gehad om een verslag te plaatsen, al hadden we op Instagram en YouTube Live wat laten zien van de vondsten. Net als woensdag waren we donderdag naar de claim gelopen, maar na een ochtendje hakken werd het toch ook wel tijd om wat meer van de berghelling te bekijken. We zijn daarom ook doorgelopen naar het Schwalbenest (helaas geen stoeltjeslift actief) om daar te kijken naar aanwijzingen. Wat opvallend is dat ook in dit gebied veel sporen van activiteit van andere mineralenzoekers is te vinden. Weleswaar geen recente vondsten (veel oude en overgroeide gaten), maar ook de kwartsbanden zijn hier volop aanwezig. Het is ook hier zo dat je eerst de nodige graspollen weg moet werken om te zien of het gesteente interessant is.
Ik heb zelf niet veel foto's gemaakt woensdag, hopelijk post Kristian deze nog (aangezien ik werd overvallen door een kudde berggeiten die op mij af kwamen rennen toen ik met mijn tas ging ritselen)
Vandaag een prachtige dag (30 graden in het dal, 20 op de berg met strakblauwe hemel) dus weer op naar boven! Helaas moesten we iets later gaan, want een kort bezoekje aan de plaatselijke supermarkt was nog even noodzakelijk. Eenmaal boven liepen we weer de inmiddels bekende route naar de claim toe. Het plan was om de gisterochtend gevonden kluften verder uit te werken. Helaas waren we er woensdag ook al achter dat, nu we verder in de bergwand zijn gaan werken, het gesteente snoei- en snoei hard is. Het heeft mij persoonlijk zelf deze paar dagen al drie beitels gekost (2 punt er af en 1 krom). En nee het zijn geen goedkope beitels haha. Maar goed, het idee was dus om verder te werken in de kluften die we gister vonden.
Kristan zijn afgraving bleek halverwege de dag leeg, dus hij verplaatste zich naar het onderste gedeelte van de claim. Hier was nog niet eerder gewerkt dus moest hij eerst de nodige gras en zandlaag (en grote blokken) verplaatsen. Na een korte analyse van hoe de kwartsbanden liepen, besloot hij waar er drie samenkwamen te gaan graven. En ja hoor! Na een uurtje of wat hoorde ik al de eerste "woohoo" en liet hij een kleine matrix met een enorm kwartskristal er op zien. Niet normaal! En ik maar de hele dag in snoeihard materiaal lopen beuken!
Natuurlijk liet ik me niet uit het veld slaan en ging al de gehele ochtend verder waar ik gisterochtend gebleven was. Op de plek waar ik werkte waren drie kleine kluften in een gebied van een vierkante meter samen in twee aders. Echter tussen deze kluften enorm massief en hard gesteente waardoor ik er amper bij kon. Bovendien liepen de kluften parallel aan de berg dus moeilijk om te openen. Puur op adrenaline (en de lekkere dance muziek die we op de mobiele JBL speaker aan hadden staan), lukte het om het gesteente weg te kappen. Ik had nu de zijkant van één kluft vrij, dus kon deze proberen op te breken.
Succes! De bovenste kluft bleek mooie stukken met kristallen tot 4 centimeter te bevatten. Nadat de voorste kant was weggebroken, zagen we pas echt wat er in zat. Een "egel" van een centimeter of 15 lang. Het project voor morgen om deze heel uit te krijgen
Vandaag de laatste dag op de Torrenthorn en wat een dag! We hadden beiden voorbereid hoe te werk te gaan, dus gingen al vroeg weg van ons appartement om de eerste kabelbaan te nemen. Gelukkig is het om de hoek van Les Naturelles dus we konden nog een beetje uitslapen haha (in ieder geval gewoon ontbijten!). In de kabelbaan was het wel druk vandaag, want in het weekend komen de meeste wandelaars en fietsers naar boven. Wel zo gezellig in de lift!
Eenmaal boven ging Kristian verder aan de nieuwe plek onderaan de claim, waar hij al snel de volgende kluften wist te vinden. Hier kwamen mooie heldere kwartsen op broze matrix naar boven. Al snel lag de halve helling al vol met stukken, die bovendien vrijwel allemaal bedekt waren met leem en zand. Dit is vaak een goed teken, omdat de kristallen hierdoor niet alleen beschermd blijven, maar tevens meer de ruimte krijgen om te groeien. Er zaten dan ook een aantal grote punten tussen! Met wat hulp van de plaatselijke schapen wist Kristian dan ook mooie vondsten te maken!
Zelf ging ik verder met de egel uit de kluft die ik eerder ontdekte. Helaas was het gesteente rondom deze kluft echt gewoon zo massief, dat de ene beitel na de andere sneuvelde. Ik kon niks anders dan het gesteente stukje voor stukje af te pellen (er waren vrijwel geen scheuren te vinden in het gesteente en de massieve kwartsbanden hielden alles tegen). Gelukkig kwam ik er snel achter dat achter de kwartsader waar de egel aan vast hing, ook broos gesteente zat. Met een klein stukje ijzer heb ik eerst dit broze gesteente weg gehaald, om hiermee het stuk de ruimte te geven mocht het gaan bewegen (en hopelijk breken). Op de foto is goed te zien dat het broze gesteente aan de achterkant weg is, waardoor het stuk eigenlijk alleen nog vast zat aan de kwartsader en een stuk massief gesteente.
Na een uur of 4 was het dan zover. Ik had het gesteente links van de kluft stukje voor stukje weg gehaald (de egel volledig beschermd in mijn vest en een stuk rubber dat op de helling lag). Met een klein plat beiteltje vervolgens de ader doorgetikt waar het stuk nog aan vast zat. Tot mijn verbazing ging niet alleen de egel los, maar ook de plaat waar hij aan vast zat. De gehele achterwand van de kluft inclusief de egel in zijn geheel los! In de video die nog volgt, is dat straks goed te zien!
Nog wat vondsten!
En nog meer!
En de laatste 🙂