Geschiedenis: De eerste mijnen lijken terug te gaan naar de bronstijd voor koper.
Tijdens de oudheid wisten de Romeinen niet dat de zinkmetallurgie een legering met koper maakte om orichalcum te verkrijgen, metaal dat erg op goud lijkt.
De mijnen werden in de Middeleeuwen geëxploiteerd (oorsprong van de naam St-Laurent-le-Minier), het bestaan ​​van deze mijnen wordt bewezen door de ondergrondse gangen of galerijen die in de rots zijn uitgehouwen, evenals door de oude handelingen die ze vermelden.
Andere mineralen zoals koper, zilverlood, ijzer, zink werden gewonnen en verwerkt op St-Laurent.
Op een plaats genaamd "La Papèterie", op 500 m van het dorp, langs de weg in de richting van Ganges, stond bijvoorbeeld een metaalfabriek.
In 1870 werd de mijn van Avinières, in de concessie van St Laurent le Minier, een van de allereerste zinkmijnen.
De activiteit strekte zich uit van 1857 tot het begin van de jaren 50. In de mijn in Mechelen werkten meer dan 20 jaar (1890-1912) bijna 600 arbeiders.
Aan het begin van de eeuw waren er 116 'operaties' in werking (sommige van deze operaties zijn in feite alleen galerijen die nooit iets hebben geproduceerd). In 1914 werden er veel concessies gedaan door zoveel kleine bedrijven, maar zeer weinig bedrijven waren zeer rijk.
De concessie voor zink, lood en aanverwante metalen van Saint-Laurent-le-Minier werd in maart 1875 verleend aan de SA des Mines des Malines, gevolgd door een snelle start van de werkzaamheden. Westelijk deel (Sanguinède) in gebruik genomen vanaf 1883 (verlenging van de concessie in 1885) door SA des Zincs Français, snel geabsorbeerd door de vorige, vervolgens door Cie de la Vieille Montagne (1891), bouw van 4 ovens van gaas en een gravimetrische ertsconcentratie-installatie. De exploitatie is zeer actief, maar er vindt een stop plaats in 1934. De hervatting in 1941 wordt verzekerd door het mijnbouw- en metallurgische bedrijf van Pennaroya (werd Métaleurop SA in 1988) dat rond 1965 de enige eigenaar wordt, het zal nieuwe werken maken, vooral onder Montdardier en Saint-Laurent. In 1945 werd een nieuwe verrijkingsfabriek gebouwd.
Métaleurop sluit de mijn in 1991, nadat het bijna een miljoen ton metalen heeft geproduceerd, waaronder zink, lood en 250 ton zilver.

Bron: Google vetaling van http://www.accac.eu/L_environnement/Risques-et-pollution-miniere/Les-Malines.htm

Ik heb dit gebied in 2012 bezocht waarbij je rond de oude mijn ingangen en op het vaste gesteente voornamelijk nog Bariet, Sfaleriet, Kwarts en Pyriet kunt vinden.

Een stukje geschiedenis:
Het Les Malines district in de Gard tussen Montdardier en Saint-Laurent-le-Minier, omvat een gebied van 3 km met 2,5 km. Sinds 1857 vindt in dit gebied intensieve mijnbouw plaats waarbij in 1945 een nieuwe verrijkingfabriek werd gebouwd. De activiteiten worden in 1991 beëindigd na het produceren van bijna één miljoen ton metalen, waaronder zink, lood, en 250 ton zilver. De mijnbouw in dit gebied omvat ongeveer 300 km aan gangen.

Ik heb het omliggende terrein verkend en kwam verschillende oude mijningangen tegen die allemaal waren afgesloten met beton. Op het hoger gelegen gebied staan nog twee oude ovens bij een mijningang. Deze mijningang is eveneens door een dikke betonnen muur afgesloten maar door de smalle opening van enkele centimeters groot kun je de spoorweg voor de mijnkarretjes nog zien.

De mijningang op de laatste foto is zo groot dat je er met vrachtwagens naar binnen kunt rijden. Deze ingang is afgesloten met een hekwerk met daarachter een gigantische pomp die het water in de mijn op een aanvaardbaar niveau houdt. Op de helling naast deze ingang en op het omliggende terrein zijn nog vondsten mogelijk. 

In 2018 heeft Mickaël FR deze video op Youtube geplaatst.

Op de Franse mineralensite Geoforum kun je informatie vinden over deze vindplaats:

https://www.geoforum.fr/topic/20383-les-min%C3%A9raux-de-saint-laurent-le-minier-gard/

Hieronder een kaartje van alle mijnen in de buurt van deze locatie.

Bron: https://journals.openedition.org/adlfi/12040