De bekende zeolieten zijn gevonden uit het fonoliet. Meestal komt natroliet voor in witte, geelachtige en zelden roze naaldachtige kristallen staafjes of radiale vezelaggregaten. Het is soms gemakkelijk te verwarren met thomsoniet, waarmee het ook bij stralende individuen voorkomt. Thomsoniet (dat vaak strontium bevat) vormt ook heldere, blokvormige kristallen, maar deze komen minder vaak voor. Alle andere zeolieten zijn zeldzaam. Deze omvatten kleine, uitgebreide chabaziet, vezelige, dichte witte mesoliet, phillipsiet en de nieuw ontdekte gonnardiet, die verschijnt als zijdeachtige, glanzende vezelachtige kanalen in de fonoliet. Iets gebruikelijker is analcime, dat soms hele drusen-voeringen vormt, evenals waterheldere enkelvoudige kristallen met een diameter tot 3 mm. Grote calcietkristallen worden gevonden in niet-zeolietmineralen,

In de kalksteengroeven komen voornamelijk kalksilicaatmineralen voor zoals granaat, Vesuviaans of clinozoisiet. Hier werd Cosalit voor het eerst gevonden in de deelstaat Saksen. Het zouden de beste kristallen in Duitsland moeten zijn. Ten slotte zijn rode stroken en, zeer zelden, rutielkristallen met een groot oppervlak bekend, die vanwege hun sterke kleur in eerste instantie kunnen worden aangezien voor prostiet. Deze stappen werden gevonden in de breuk van de stronk.

De mogelijkheden om in de groeve te vinden zijn zeer variabel. De enorme druzaholten, zoals ze er vroeger uitzagen, die de relevante zeolietweergavefasen leverden, verschijnen steeds minder vaak. In plaats daarvan worden vaker mineralen gevonden die decennia geleden nog uiterst zeldzaam waren, zoals de chabaziet. Op sommige plaatsen wordt massaal "doof" fonoliet gedolven, dat de verzamelaar nauwelijks iets kan bieden. Bij een bezoek is het daarom aan te raden om je vooraf te informeren over de demontagesituatie. In ieder geval moet een inreisvergunning worden verkregen!